مزایای ورزش کردن: در این برنامه، به اجمال به برخی از مزایای ورزش کردن و تحرک روزانه پرداخته شد که به صورت خلاصه عبارتند از: ثبات شخصیت، مسوولیت پذیری، قانونمندی و ظابطه مندی افراد، افزایش عزت نفس، ایجاد آرامش، کسب اعتبار ویژه در محیط خانواده، و محله، افزایش خون رسانی به مغز، بهتر فکر کردن، افزایش ارتباطات فرهنگی، کاهش اثرات افسردگی، اضطراب، خشم، شور و نشاط فردی و اجتماعی.
به عبارت دیگر ورزش کردن نوعی واکسیناسیون روحی و روانی است. در بخشی دیگر از این گفت و گو ، به ریشه یابی علت و چرایی "چرا شروع ورزش سخت است " میپردازیم و اینکه در ابتدا میبایست ورزش کردن را به شکل مبتدی و تدریجی آغاز نماییم و نه صرفا حرفه ای، تا در ابتدای امر دچار نا امیدی و پشیمانی نگردیم.
کنکاشی پیرامون مساله علل ورزش نکردن: ورزش نکردن همیشه هم بخاطر تنبلی افراد نیست گاهی این امر علت بالینی و پزشکی دارد، گاهی حال دل افراد خوب نمیباشد، در برخی موارد هم افراد انسانی بر اساسی تئوری تقلید به ورزش اولویت نمیدهند، چون بر این باورند دیگران هم ورزش نمیکنند و گویا میبایست به اولویت های دیگر در زندگی پرداخته شود.
حضور دکتر فرشته پناهی در برنامه به خانه برمی گردیم شبکه تهران و صحبت پیرامون مسئولیت اجتماعی پدرو مادرها در انتقال وظایف اجتماعی به فرزندان. مسئولیت اجتماعی بایستی که در کانون خانواده به عنوان اولین واحد اجتماعی به فرزندان انتقال داده شود. بچه ها آسیب پذیری بیشتری نسبت به بقیه دارند و به همین دلیل پدر و مادر یا والد در معنای عام باید در انتخاب روش تربیتی وسواس زیادی به خرج دهد تا موجب آسیب های روحی جبران ناپذیر به فرزندان نشود.
تحمل پذیری بالا از جمله مسئولیت های اجتماعی است که فرزندان باید در محیط خانواده بیاموزند و در جامعه به کار ببندند. همدردی و از آن مهمتر همدلی نیاز امروز جامعه است برای رسیدن به درک متقابل و ایجاد محیطی دوستانه. بلوغ فکری و عقلی باید اولویت اصلی باشد در امر ازدواج و قبل از تشکیل خانواده تا بستر لازم برای تربیت فرزندان همراه با جامعه از ابتدا شکل عملی به خودش بگیرد. فرزندان باید بتوانند آزادانه و بدور از فضای قضاوت شدن، حرف ها و خواسته های خودشان را در کانون خانواده مطرح کنند.
ورزش و کهنسالان: امروزه بر این باوریم که بهتر است با تغییر کلمه "کهنسالان" به "بزرگتر ها "، هر چه بیشتر به خودباوری این عزیزان کمک کرده و فاصله سایر اقشار سنی جامعه با ایشان را کمتر جلوه دهیم. بزرگترها، ثروت ملی هر جامعه ای قلمداد میشوند و بهتر است بجای گوشه نشینی، انزوا، خودانتقادی، حسرت و گذشته گرایی با روحیه بالا و حس خوب و آمادگی کامل به میدان آمده، و ورزش کردن را شروع کنند. البته بدیهی است که نوع ورزش های انتخابی و چگونگی شروع آنها و استفاده از صندلی و چهار پایه و سایر ابزارهای کمکی در ابتدا کار را برایشان اسانتر مینماید.
برخی بزرگترهای گرامی معمولا از انواع و اقسام داروهای پزشکی برای تسکین و درمان مشکلات جسمی شان استفاده میکنند، که هرکدام هم عوارض خاص خود را دارند ولی با ورود به دنیای ورزش سوخت و ساز بدنشان کامل تر شده و عوارض جانبی این داروهای شیمیایی کم اثرتر و قابل تحمل تر خواهد شد.
ورزش و کودکان: ورزش کردن در ایجاد تخلیه روحی و کاهش کوفتگی روانی، رشد جسمی، افزایش اشتها، ایجاد شور و نشاط و خنده، کم کردن ضریب افت تحصیلی، زیاد کردن میل به زندگی و داشتن هدف برای آینده، چربی سوزی و تعادل سوخت و ساز بدن، در کودکان بسیار مثمر ثمر است. کودکان بسیار باهوش و منطقی اند، لذا مادامیکه با یک متخصص در تماس باشند و الگوی مناسبی برای فعالیت های روزمره شان به انضمام ورزش کردن داشته باشند، آنگاه دیگر بهتر است خیلی نگران آینده و موفقیت شان نباشیم چون از پیش تضمین شده است، فقط اگر برای سوالاتشان، بجای مراجعه به همسالان و دوستانشان، از مشاور مجرب و حرفه ای کمک فکری بگیرند. هم سن و سالهای این عزیزان منبع کامل و دقیقی برای رفع همه سوالات این عزیزان نمیباشند.
تحمل پذیری بالا از جمله مسئولیت های اجتماعی است که فرزندان باید در محیط خانواده بیاموزند و در جامعه به کار ببندند. همدردی و از آن مهمتر همدلی نیاز امروز جامعه است برای رسیدن به درک متقابل و ایجاد محیطی دوستانه. بلوغ فکری و عقلی باید اولویت اصلی باشد در امر ازدواج و قبل از تشکیل خانواده تا بستر لازم برای تربیت فرزندان همراه با جامعه از ابتدا شکل عملی به خودش بگیرد. فرزندان باید بتوانند آزادانه و بدور از فضای قضاوت شدن، حرف ها و خواسته های خودشان را در کانون خانواده مطرح کنند.